Het nieuwe tulpje

Versierd met de allernieuwste Liederen, welke heeden gezongen worden

Een Nieuw Lied. Op de Klagende Dogter, welke van haar Minnaaer verlaaten is.

Op een Aangenaame Wys.

1

Al myn geluk en vreugd is vervlogen,
Ik zit in druk met nat beweende oogen,
Een schoon Minnaar:
Een schoon Minnaar:
Heeft my schandelyk bedroogen,
Maar hoe ik zugt of schry,
Myn vreugde is voorby.

2

Ik was een kind van even 18 jaaren:
Ik wierd bemind dat bragt my in bezwaaren,
Maar hy trof my niet:
Maar hy trof my niet:
Daarom liet ik hem vaaren,
Ik lachte om zyn smert:
Maar het ging my niet ter hert.

3

Doch op’t laast toen is’er een gekomen
Die met ’er haast myn hert heeft ingenomen,
Die vroeg myn gunst,

[p. 25]

 

Die vroeg myn gunst,

 

Ik gaf ze zonder schroomen,

 

Het vertrouwen was te groot:

 

Dat brogt my in de nood.

 

4

 

Door zoet gevly wist hy myn ziel te winnen,

 

Hy kwam by myn zo schoon met hert en zinnen,

 

Ach! kwam hy weer,

 

Ach! kwam hy weer:

 

Ik zou hem weer beminnen:

 

Hy is naar de Oost gegaan,

 

Het is voor eeuwig afgedaan.

 

5

 

Mijn eer en roem lyd nu in ’t stof, vertreeden,

 

Myn maagdeblom in oneer afgesneden,

 

Myn vreugd is weg:

 

Myn vreugd is weg:

 

Zo haastig heen gevlogen,

 

Zo driftig en gezwind,

 

Zelfs rasser als de wind.

 

6

 

Myn leeftyd door zal myn in droefheid prangen,

 

Men heeft gehoort dat ik by hem ben zwanger:

 

Het stille graf,

 

Het stille graf,

 

Dat is myn groot verlangen,

 

Door hartzeer en verdriet:

 

Laat myn het leeven niet.

 

7

 

Al wie myn kent zal zeker my veragten:

 

Hoe kan ik dan van imand troost verwagte

[p. 26]

 

Losbandigheid:

 

Losbandigheid:

 

Doet my in druk versmagten,

 

Myn misslag komt in ’t ligt,

 

Voor ieder in ’t gezigt.