De Nieuwe Stem. Jaargang 20

[p. 741]

Henk van Kerkwijk
Landschap

hebben de golven ogen?
ik denk het niet
want hun orgaanvreemde kijken
door de buiken van dode vissen
is meer het glazig staren
van een steeds weer zichzelf
strelende masturbant

zijn de bomen antennes?
uitlopers van een pottende aarde
die stervenskreten en moederschaps-
verlangens registreren voor het
kaartsysteem van de grond
ik denk het niet

en ook de bruggen,
gestadige coïti tussen twee
au fond afwezige geliefden,
luisteren ze naar het gezang
van de volgegeten banden
en geven ze in hun kraken uitleg
en interpretatie mee aan de wind?

ik denk het niet
want door denken hou ik
mijn huis van kobolden vrij

de trappen schoon
de geraniums proper

[p. 742]

 

was ik meester meester

 

bij de keuringsdienst van waren

 

geen dag kwam nog op

 

geen nacht ging nog onder

 

 

 

de hele tijd in keurig

 

fluweel verpakt mijn oom

 

die ik niet heb en nooit had

 

die voor het fluitspelen

 

met tong en tanden klakt

 

 

 

en later verwisselt hij

 

muziek en instrument

 

voor het nasale aaien

 

van een listige klarinet

 

 

 

maar de Morgenstimmung

 

van Grieg is hem verboden

 

in huilen ben ik geen meester

 

zoals ik ook niets te zeggen heb

 

 

 

bij de keuringsdienst van waren

[p. 743]

Bokser

o ik moet en moet op adem komen
nu mijn vuisten steeds weer bevriezen
op het moment van kramp

geef me vijf tellen meer dan de
negen van de eerste ronde en laat
de lachers van mijn hand afgaan

maak me hard als de planken waarop ik lig
ik plant staaldraad in mijn armen
en vecht een licht, bevecht een licht
als een doodzonde die mij onsterflijk moet maken

ik kan wel drinken al drink ik niet
die mij hard en woordelijk herhalen
zijn als water plonsend en soppend
of een bosaap door mijn schedel stapt

moet ik daarvoor de ogen opendoen?