Appeler le Christ au téléphone...
De pressie van Claudel waaraan Gide in 1914 bloot stond naar aanleiding van Les Caves vindt een aardige repliek in een bezoek dat Maritain bijna tien jaar later aan Gide bracht om de publikatie van Corydon te verhinderen. Men vindt dit verhaal uitvoerig in het Journal (21 dec. 1923):
‘Ik ben geneigd te geloven, zei ik hem glimlachend, dat u zich veel meer zorgen maakt over mijn zieleheil dan ik zelf.
Wij spraken hierover lang en ook over het griekse evenwicht en het verstoorde evenwicht van het christendom. Daar het later werd, maakte hij aanstalten om op te staan: - Ik zou niet bij u weg willen gaan alvorens... Mag ik u iets vragen? - Natuurlijk, zei ik met een gebaar om aan te geven dat ik er niet zeker van was te zullen antwoorden. - Ik zou u een belofte willen vragen. -?... - Beloof me dat u, als ik weg ben, zult bidden en aan Christus vragen u rechtstreeks te laten weten of u er goed of verkeerd aan doet dit boek te publiceren. Kunt u me dat beloven? Ik keek hem lang aan en zei: nee. (...) - Ik moet dus teleurgesteld bij u weggaan? zei hij droevig terwijl hij mij de hand reikte. - Om te beginnen, antwoordde ik, deze woorden zo betekenisvol als mogelijik uitsprekend, zonder overigens te weten wat ik ermee bedoelde. En daarop gingen wij uiteen.’
Aangezien de bevoegde Autoriteiten op het beslissende moment verstek hebben laten gaan toen het er om ging hun oordeel kenbaar te maken, verscheen Corydon in 1924 in een gewone uitgave.
Auteursrechtelijk beschermd