De Nieuwe Stem. Jaargang 20

[p. 379]

Kort bestek

Hulp aan onderontwikkeld gebied

Nu wij er een speciale minister voor ontwikkelingshulp bij hebben gekregen, in de persoon van een politicus wiens bekwaamheden zo hoog worden aangeslagen dat om hem te behouden een nieuwe portefeuille moest worden gecreëerd, is het goed om ons eens te gaan bezinnen waar deze hulp het hardst nodig is. Inderdaad, er is één land waar zulk een hulp wel bijzonder goed aan besteed is.

Het land ligt op het westelijk halfrond, en is nogal uitgestrekt - hoewel het aantal inwoners niet haalt bij dat van landen als China of India.

Het land is niet in zijn geheel onderontwikkeld. In het Oostelijk deel, dat ligt aan de Atlantische kust, zijn er centra die een hoog peil van beschaving hebben bereikt - hoewel deze beschaving nog pas enkele eeuwen oud is - en in moderniteit niet alleen kunnen wedijveren met, maar in sommige opzichten zelfs de toon kunnen aangeven in een belangrijk deel van de wereld. Maar een groot deel van het achterland is van een ontstellende primitiviteit, zowel wat betreft de organisatie der menselijke verhoudingen als qua geestesgesteldheid.

Zo is het land nog steeds een der achterlijkste op het gebied van de sociale zekerheid. Wie geen geld heeft, geniet geen medische verzorging, en heeft geen enkele garantie voor de oude dag. Zo is het voorts de regeerders in de Oostelijke kuststreek nooit gelukt hun wil en wet aan de onderontwikkelde delen van het land op te leggen. Er zijn in het achterland steden, waar het bendewezen, als het er op aan komt, meer macht heeft dan het wettig bestuur. Er zijn uitgestrekte gebieden, waar men straffeloos mag mishandelen en moorden, als het maar tegen bepaalde volksgroepen gaat, waarbij men de steun krijgt van gouverneurs, politie en justitie. Er zijn delen van het land waar het voor de regeringsleiders niet veilig reizen is; maar waar ondanks alle waarschuwingen de politie niet in staat blijkt de president behoorlijk te beschermen; en waar dezelfde politie, binnen haar eigen gevangenis en politiebureau niet eens de macht heeft bandieten buiten de deur te houden en haar

[p. 380]

belangrijkste verdachte of getuige van een moord op de regeringsleider voldoende bescherming te geven om een fatsoenlijk proces te waarborgen.

In dat land bestaat, in de primitieve kringen in het achterlijke binnenland, een diepe haat tegen vooraanstaande figuren uit het beschaafde Oosten. Daarom moet er, als een president uit het Oosten wordt gekozen, altijd een vice-president uit de achterlijke binnenlanden naast worden geplaatst om deze primitieve binnenlanden het gevoel te geven, dat ook zij meetellen.

Maar dit systeem is bijzonder gevaarlijk. Want de achterlijke groepen uit het binnenland krijgen er dan belang bij, dat de president, vóór zijn ambtstermijn om is, overlijdt. Want dan krijgen deze primitieve groepen de macht in handen. Dit is, in het verloop van twintig jaren, tot twee maal toe gebeurd.

En beide keren werd een enigszins vooruitstrevend en verstandig constructief beleid tegenover de rest van de wereld, op één slag vervangen door een bewind waarvoor primitiviteit nog een heel zacht woord is. Het moorddadigste wapentuig wordt door de James Bond's van gisteren en vandaag voor de dag gehaald, niet om te strijden tegen Goldfingers en Goldwaters, maar om ze te gebruiken tegen als baarlijke duivels voorgestelde volken uit het Verre Oosten. Volslagen onbegrip voor de buitenwereld, en de diepste minachting voor de rechten van de mens, volgen na een periode van min of meer verlicht bestuur.

Zo achterlijk als zij zelf zijn, verbeelden deze James Bond's zich, dat zij in de wereld een missie hebben te vervullen, en bieden overal hun ‘hulp’ aan. En wee het volk dat op deze wijze hulp ontvangt!

Valt er voor ons hier wat te helpen? Ja. En wel op een manier, die onze oudbakken minister op zijn nieuwbakken ministerie maar een heel klein deel van de beschikbare 35 miljoen hoeft te kosten. Maar dat wordt dan meteen, op den duur, de goedkoopste vorm van ontwikkelingshulp, die wij kunnen bieden. Want als wij er voor kunnen zorgen, dat de James Bond's hun handen thuis houden, zullen de volken die nu, noodgedwongen, hun hulp ‘genieten’, eindelijk in staat zijn om zich zelf te helpen naar een hoger levenspeil en een humaner bestaan.

[p. 381]

Dan hoeft onze minister alleen maar duidelijk uit te spreken, dat wij, Nederlanders, geen enkele gemeenschap, binnen of buiten Atlantisch verband, wensen met een land waar men zich van menselijke normen, zoals die worden beleden aan onze kant van de Atlantische Oceaan, niets aantrekt; en dat wij voor een beleid, waarbij het bestaan en de aspiraties van een nieuw Azië, een nieuw Afrika en een nieuw Latijns Amerika, gladweg worden genegeerd en met het primitiefst denkbaar geweld bevochten, geen enkel begrip kunnen opbrengen.

Misschien kunnen we de krachten van de intelligentsia en de redelijkheid binnen dat land, in hun verzet tegen de James Bond-politiek, op deze manier het best steunen.

Verder kan onze minister meedelen, dat wij bereid zijn experts te sturen, die advies kunnen geven op het terrein der menselijke verhoudingen: bij het totstandbrengen van een sociale zekerheid, bij de opbouw van een betrouwbaar justitieel en politioneel apparaat, bij het elimineren van rassendiscriminatie, en bij het verbreiden van dieper inzicht in wat er in de wereld buiten de Atlantische leeft en omgaat.

Zijn wij zelf, op al deze gebieden, nog wat achterlijk? Doet er niet toe. Deze omstandigheid heeft ons nooit belet, elders in de wereld onze goede diensten aan te bieden. In vergelijking met dat achtergebleven land zijn wij, met al onze tekortkomingen, nog van een uitzonderlijke progressiviteit.

Wij moeten een jeugdcorps sturen naar dat land, waar wildemannen en bruten het voor het zeggen hebben.

W.F. Scherpslijper.