De Nieuwe Stem. Jaargang 19

[p. 465]

L. Brunt

gedicht

het beeld dat zijn
de dwergen in hun
wespennesten
dat is de biezonder
brute muziek
het woordenspel op
een zonnige zolder
en de rechtlijnige
averechtse aanduiding
van een betekenis in 3 à 4
dimensies

de vormen zijn ons ontvallen
alleen de radio staat nog aan
en van over de werelden
horen we werelden
en dichters die in vreemde
tekens de taal van het
gebeuren voorlezen

dat is de vorm van een onderzoek
dat is de techniek van het sneuvelen
dat is de bodemloze put
waaruit men dagelijks zijn voedsel hijst
en dagelijks de klank vervormt op
vastgelegde wijze
de onafzienbare inhoud
van een vlieggewicht
een rechtszaak in retraite
waar schrijvers hun
brood bedrijven
en bakkers kunnen spelen
met de dood

[p. 466]

handen

ik tracht moeizaam
mijn handen te beschrijven
en ze af te drukken
in mijn verwaarloosd
dagboek van één avond

klompen steen
waarin ik vingers hak
en piano speel
fluwelen dwergen
waarmee
ik bergen opwerp
en verloren raak
in de zucht
van een nacht
lang slapen

mijn handen vormen
de uitgeholde boom
waarin ik handel drijf
godsdienst bedrijf
mijn geweten offer
dagen tel
en droom

mijn handen zijn in staat
onkenbaar te vergaan
in rookwolken en stof
op zondagmiddagen
vooral
als ik hun woordenschat
nauwkeurig formeer
en evenzo vergeet