De Nieuwe Stem. Jaargang 19

Willem M. Roggeman
Symptomen

Soms wenkt een hand in een droom,
een zwellend ritme in de ruimte
en o die opstand bij het opstaan
en die morgenzon, een scherf blind licht.

Ik kom dan handen te kort
om alle steden te verdelgen
om elke liefde te bedrijven
om elk landschap te beschrijven.

Steeds op dezelfde ontstellende wijze
word ik bevrijd van elke mening.
In mijn eigen voetstappen wonend
volgen de ogen van het landschap
mijn beweging.

Ik ben een stipje op de horizon.
Tussen ons blijft alles onbeslist.
Je luistert niet. Je wordt bang.
Ik steek een storm op.