De Nieuwe Stem. Jaargang 19

Willem M. Roggeman
Wel aardig om te zien

Voorbij, voorbij dit schrijven reeds
is het woord gereisd en scheurde
mijn netvlies. Ik die beef
wanneer de aarde drinkt onder de regen,
ik leg mijn handen om je bekken
en ken mijn verlies, deze brandbare schat.

Boven de kennel van je mond
zweeft de lokvogel, schreeuwt drie maal
de vreugde uit mijn handpalm weg.
Ik adem in donder en bliksem.

Een stuntelige bewoner van de aarde,
mijn huid verwelkt en brekend
onder het stof van deze reis.
Sarrend kom je op mij af, brandend
als een mes, zuigend als een spons,
snel geef ik je mijn erewoord,
dit halve woord, bedoeld
voor een goed verstaander.