De Nieuwe Stem. Jaargang 19

Jan Vanhaelen
Een kluizenaar

Een kluizenaar is een vrijwilliger,
een kristallen man op een gevleugeld paard,
een vader die zijn kinderen te groeien legt
tot ze genezen zijn en bruin.

Een kluizenaar trekt op olifantenjacht
en draagt rond de lenden
een doekje van satijn, een luier bijna.

Een kluizenaar heeft niet de eivormige borst
van een diplomaat:
een spelonk of een vogel
vrijwaren hem daarvan.

Een kluizenaar leeft spaans
en in staat van genade.

[p. 283]

Foto

Zo het hoort: een vader op de voorgrond,
een moeder aan zijn zij.
Rondom, als regenwolken, regenschermen:
ooms en tantes, ooms en tantes.

Aan de randen van het landschap
tillen neven stam en loof omhoog,
nichten vloeien de gaten dicht.

Links en rechts, onder en boven
verstilden, versteenden vrienden tot spelonken.

Jij leunt er maar wat bij,
nauwelijks zichtbaar,
nauwelijks hun feesteling.