De Nieuwe Stem. Jaargang 19

[p. 196]

Max Croiset

bewegen

heeft eens de mens
alom op aarde
met wortels in de grond gestaan
en liepen toen de bomen ons voorbij

avond

de hemel neemt zijn licht terug
ik kijk omlaag
om te beseffen
van mijn voeten tot mijn kruin
dat ik van de aarde ben

het sneeuwt

de stilte neemt de kleur aan
van sneeuw
haar vorm wordt
de aarde