De Nieuwe Stem. Jaargang 19

[p. 88]

Anthonie Donker
Sterren boven Rome

Driehoek van sterren boven mijn hoofd
in welke van drieën heb ik geloofd?
welke van drieën heeft mij beroofd,
welke mijn sterrelicht uitgedoofd,
driehoek van sterren boven mijn hoofd.

*

Ster weer hoog stralend boven wolkenveld
dat telkens dreigender kwam aangesneld
onoverwinnelijke jonge held,
hoe is het met die u aanschouwt gesteld?

*

Die ster die telkens achter wolken school -
voor mij heeft deze wereld geen idool
maar diep in mij rust er de vaste pool.
O ster die telkens achter wolken school.

*

De hoge schittering der sterren pijn
de trilling van het zomerzonlicht pijn
vertalen wij het wereldrond in pijn?
wat waren ster en zonlicht zonder pijn.

*

O Venus felle star of ster van Bethlehem
onmeetlijk ver verschijnend met gelijke klem,
in schittering van licht eenzelfde onhoorbre stem
ster boven Rome of ster van Jeruzalem.

*

Ginds eeuwenverre licht ziet nog 't antieke forum
onzichtbre sterren zien reeds ons decorum
bewust hoe laat het wordt maar zorgloos opziend zie
hoe ster na ster ontspringt, weldra is er het quorum.

[p. 89]

 

Te land, ter zee, op dakterras, aan boord

 

vaar ik op aarde met de sterren voort

 

zo bovenmenselijk door hen bekoord

 

als wie een andre wereld toe behoort.

 

 

 

*

 

 

 

Een sterrennacht - en zo ontelbaar vele

 

of goden er hun overvloed verdelen

 

die mij met zulk een lichtschittering omspelen

 

dat niets ter wereld mij meer iets kan schelen.

 

 

 

*

 

 

 

Het stof der eeuwen, het stof van vandaag

 

hangt boven Rome in een grauwe laag,

 

van deze hoogte zie ik zonder vraag

 

neer op de verveling, de mensenplaag.

 

 

 

*

 

 

 

De dreunende verkeersstroom kreunt van verre

 

en claxons keffen schel tegen de sterren

 

de schetteringen van de straat versperren

 

de toegang tot de melkweg van de sterren.

 

 

 

*

 

 

 

Afscheid der hoge sterren boven Rome

 

afscheid der onbewegelijke bomen,

 

afscheid van het voorbije ons ontnomen

 

en zwaarste afscheid: van wat nog moet komen.

 

 

 

*

 

 

 

Beeld met de druiventros, Bacchus geloofd,

 

beeld der Sabijnsen schaamteloos geroofd.

 

Koelte van sterren hoog boven ons hoofd

 

zwoelte van zon die ons tot vruchten stooft.

 

 

 

*

 

 

 

Een drenkeling komt kort voordat hij zwicht

 

zijn ganse leven eenmaal nog in zicht.

 

Al wat ik zag, al wat ik heb verricht

 

weerspiegelt zich nog eenmaal in 't gedicht.

 

 

[p. 90]

 

Als men moet sterven, sterve men niet laf.

 

De dood is vriend noch vijand, loon noch straf.

 

Hij sluit een onvoltooide cirkel af.

 

Geprezen zij de ster boven mijn graf.

 

 

 

*

 

 

 

Ik zie ik zie wat jij niet ziet - dat werd:

 

zovelen zien niet meer wat ik nog zie:

 

die hemel helder als voorheen besterd,

 

boven mij fonkelend - wie en wie en wie?

 

 

 

*

 

 

 

Blijven er vrienden, achter onze rug?

 

Vroegere vriendschap, keert die ooit terug?

 

In het voorbije zijn ook wij voorbij,

 

Zelfs zich herinneren vervliegt te vlug.

 

 

 

*

 

 

 

Vier twijfels maken het bestaan te geef.

 

Eén twijfel denkt dat ik niet lang meer leef.

 

Eén twijfel vraagt zich af waarom ik leef.

 

Eén, naar de sterren opziend: of ik leef.

 

 

 

*

 

 

 

Diezelfde ster aanschouwde ik alom.

 

Naar dat licht opziend vraag ik mij waarom

 

waarom geeft de ster boven Rome mij

 

meer rust dan de ster boven Amsterdam?

 

 

 

*

 

 

 

Elk ogenblik is onherroepelijk,

 

gaat al in fracties van seconden stuk.

 

Enkel als men zich omkeert met een ruk

 

loopt men recht uit de tijd in zijn geluk.