De Nieuwe Stem. Jaargang 19

Louise van Santen
De doos van Pandora

Ik was er bijna langs gelopen,
heel achteloos. Diep weggedoken
in mijn kraag van dromen.
Toen plotseling een glazen knikker
in zijn spiralen kleur
het schoolplein openrolde.
Terwijl het joelen rond mij groeide
zag ik, onverwacht
en zonder een voorspellend teken
de stenen uit elkander slaan
onder de kindervoeten,
het spel verstijven tot geraamte,
de huizen in de bomen hangen
als spiegels van de gracht.
Ik heb een lange tijd gestaan
alléén - gehuld in schaamte.