De Nieuwe Stem. Jaargang 18

Leo Ross
Lady Macbeth

I have seen her rise from her bed, throw her nightgown upon her, unlock her closet, take forth paper, fold it, write upon't, read it....

Dit is een nacht waarin niemand kan werken
alleen de slapende bedienden ingesmeerd met bloed
ik roep de namen aan van zon zee zand
de gouden bergen van de duinen waar de wind
geen ogenblik ernstig een loopje neemt
met schuld en boete, met handen vol bloed
voer ik het gesprek der vogels, schrik
springt als de schaduw van een vliegtuig
door het maanlicht waar het denken zwaar
mee oefent als met halters, het is het hart
van een orkaan dat kraakt in een bad quarto:
over een glazen zee trekken de zwarte vlinders
het schip scherp luisterend naar zijn spiegelbeeld
zie: golven slaan ernaar met slappe bloedeloze handen
het is 't geweten dat wordt afgetuigd
en eerder wil de daad ontdaan niet sterven in de diepte