De Nieuwe Stem. Jaargang 18

[p. 193]

[Nummer 4]

Ja en neen uit de redactie

Tussen Budel en Putten: nun singen sie wieder.

Denke ich an Holland in der Nacht, dann is het met mijn rust gedaan. Dann denk ik über alles in Deutschland, dann denk ik an Deutschland über alles. En de Budel-beschrijving van mijn böse Träume umfasst alles Mögliche und Unmögliche. Aber das Unmögliche wordt Wirklichkeit overdag, dat kost meine Nachtruhe. Ich denke an Lagerplatz Budel in Brabant (Brabant magst ruhig sein, bald ziehen deutsche Helden ein), ik denk aan Generalbereinigung (niet te verwarren met zuivering van generaals), aan Speidel in Budel, en in mijn boze toekomstdromen is de boedelscheiding van nederlands en duits opgeheven. Ik denk aan Trinkgeld und Kriegsentschädigung. Ik denk aan deutsche Television, een zender die nu nog niet maar weldra niet alleen in het Oosten van ons land dagelijks de vaderlandse gemoedsbodem voor duitse zienswijzen bereid zal maken. Het Westen komt ook wel aan zijn trek, daar hoeft men geen Fernseher of weerprofeet voor te zijn. Warte nur, balde siehst du es auch! Das alles ist doch nicht so schlimm. Alles ja friedlich und als Selbstverteidigung gemeint. Das mit Budel. Buitenlandse zaken strijdt alom voor ons welzijn, Luns für uns.

Gaat gerust slapen (waar hebben wij dat eenmaal gehoord?), onze minister-president is er niet zo ver vandaan. Er ist bekanntlich ein herzensguter Mensch, bis weit über unsere Grenzen (voor de deutsche Ehre weldra ins Reich terug-korrigiert) weiss man, er sei der Uebelste nicht (Wortspiel und Witz gehen in der deutschen Sprache verloren, aan De Quay valt in het duits geen eer te behalen, armer Wim Kan, voor jou geen toekomst als Wilhelm Kann, wäre ja lächerlich.) Maar onze minister-president heeft een belangrijke eigenschap, hij praat graag zijn mond voorbij, bij cocktails of bei Kuchen und Tee. Alles in Ordnung,

[p. 194]

het gaat om een normale troepenruil, legering van Duitse troepen in Budel en van Nederlandse in Seedorf (dat is niet Noordwijk, noch Zandvoort). Maar ab und zu zegt unser De Quayste niet gefährliche Sachen. Niet uit eigen gevaarlijkheid, maar onthullend voor de gevaren waaraan wij hier worden blootgesteld. Hij en zijn ambtgenoot van Defensie hebben eensgezind officieel verklaard: de wijze van reageren van de publieke opinie bevestigt dat het Nederlandse volk in grote meerderheid bereid is de legering van Duitse troepen in Budel te aanvaarden als consequentie van de bondgenootschappelijke samenwerking met de Bondsrepubliek in de N.A.V.O. Da sieht man wieder! Onze regering opent duitse legerplaatsen en sluit beschamende schadevergoedingsrekeningen, en zij komt met de hand op het hart verklaren dat de rekening sluit. Maar die rekening is daarom nog niet zuiver. Met evenveel recht kan de regering verklaren, dat slechts een geringe minderheid van het Nederlandse volk, een honderdduizend joden en enkele duizenden verzetslieden door enkele duitse oorlogsmisdadigers zijn omgebracht. Er is een quaede draai in de redenering dat het Nederlandsche volk het met ‘Budel’ eens is, onder de demonstranten ertegen zijn óók aanhangers van de N.A.V.O., en onder de nietdemonstranten zou men eens een grondig opinieonderzoek moeten houden, onder de voorstemmers van het Duitse verdrag waren genoeg afkerigen, met name ook van ‘Budel’.

Zal de regering straks ook met de hand op het hart komen verklaren dat de meerderheid van de publieke opinie in Nederland zich niet verzet tegen vrijlating van de oorlogsmisdadigers in Breda, die nog geen kwart mensenleeftijd geleden de uitroeiing van die te verwaarlozen nederlandse minderheid voor hun rekening hebben genomen? Zij zal dan wel niet kunnen melding maken van een duits aanbod om hun gevangenhouding en bekostiging verder in hun Heimat over te nemen want de bedoeling kan slechts zijn hun een rustig gegratieerde oude dag te gunnen en daarmee het verleden der oorlogsmisdaden verder

[p. 195]

onder de levenden officieel als afgedaan en uitgewist te laten gelden. Wij zijn nu toe aan duitse kazerne-, woning- en scholenbouw in Brabant, de tijd is opgeschoven van.... Putten naar Budel. En onze goedmoedige minister-president heeft er een vaderlandse geruststelling aan verbonden: Verdere legering van Duitse militaire eenheden ligt voorlopig niet in de bedoeling. Ach, böser Adolf, lieber Augustin, Holland annektirt sichselbst. Nun singen sie wieder, in Brabant.

A.D.