De Nieuwe Stem. Jaargang 18

[p. 113]

Reinout Vreijling

Sinds wij over Nymphen en Najaden
- uit steen gehouwen of in brons gegoten
waakten mosbegroeid zij,
vergezeld soms door
een hond of pauw
tussen
sneeuw, narcissen,
de geur van hooi of wervelende bladeren
in schaduwrijke tuinen, oude parken
over wasdom en verwelken -
koel en nuchter onze banvloek spraken,
zingt klagend het bos
eentonig een bitter verwijt
- o reukoffers van hars
gestaag druppelend uit de
bloedende wonden
van bomen
die hun kruinen
neigen in droefheid -
en vleien
onder een scherm
van kruiden en bloemen
angstig zich weidegronden
tegen de borsten der aarde,
zacht glooiende heuvels,
vol treurnis om de velden
de stromen en beken
die wij verrieden.