De Nieuwe Stem. Jaargang 17

[p. 573]

Eveline van Deth
De kleine moord

Dit was het adres
in de schaduwstraat
bomen ja; maar het was nacht,
het oog van de dag was gesloten.
Een witte plaat op de muur
zwarte letters van angst,
de houten deur hield geen verband
met de stoep of de zwarte ijzeren rand
die het huis omlijnde.
een bel, metaal geluid,
een gang, aan het einde
een deur die opengaat
en dan onherroepelijk
zich sluit.

Was dit het adres?
in de zomerse straat
bomen ja, maar de dag
had zich heftig
tussen de stenen gemetseld.
Slanke hakken klakten
met onweerstaanbaar rumoer
een witte plaat op de muur
letters die zwart naar voren springen
hakken die niet meer verder gingen,
de stilte stond ademloos in de straat
wankel evenwicht tussen de huizen -
in de trillende lucht
golven weeën van pijn,
in het water komt en sterft
gerucht van stemmen -
de bomen bewegen zich niet -
de dag keert zich verwonderd om
en ziet het kind in zijn kleurloze pijn
dat uitzichtloos zocht
om één vergeten dag
in leven te zijn.