De Nieuwe Stem. Jaargang 17

[p. 544]

Kort bestek

Hygiëne

Het drama van Nieuw-Guinea wordt afgesloten met de overbrenging van de stoffelijke overschotten der omgekomen jonge mensen naar ons land. Als ‘burgers’ erheen gestuurd moesten ze er als militairen hun leven laten. Daarna werd bekend gemaakt dat terugbrenging niet door de regering zou worden op zich genomen: ‘alleen de heenreis’ werd bekostigd, schreef men bitter in de kranten. Onze regering had terstond hierop een plausibele reden klaar: het kon niet om redenen van hygiëne. Tenslotte kon het dan toch weer wel. Wie zal voortaan de regering nog op haar woord geloven? Toegegeven dat in de gehele Nieuw-Guinea-politiek het element geestelijke hygiëne al geen rol gespeeld heeft, was het toch, waar men zo vaak van geestelijke volksgezondheid de mond vol heeft, tenminste tegenover de tragische feiten een minimale fatsoensgrond geweest niet met argumenten te draaien en met het leed der nabestaanden te sollen. Hier vierde de hypocrisie een triest hoogtij, van begin tot eind, van burgerpak tot doodskleed.

Binnenlands

De minister van Defensie heeft zich vergist in de gezondheidstoestand van 340 beroepsmilitairen die wegens lichamelijke ongeschiktheid uit de dienst ontslagen zouden worden maar bij nader bezien van de sociale consequenties door de vakbonden voor hem er toch nog wel als ferme jongens stoere knapen bij door konden. Beter ten halve gemarcheerd dan ten hele geblunderd.

Binnenlanden

Naar wij uit gewoonlijk betrouwbare bron vernemen zal de minister van buitenlandse zaken (zie

[p. 545]

Luns) zich binnenkort op een excursie naar de binnenlanden van Nieuw-Guinea begeven om vertegenwoordigers van enkele nog onontdekte stammen van door de eeuwen trouwe koppensnellers te ontmoeten.

Dachau en A.S.C.

Wat mankeert er aan het Amsterdamse Studenten Corps dat het soms tot de grofste piëteitsloosheid en smakeloosheid neigende leden tot zijn voormannen kiest? En dat het tegen hen pas schoorvoetend maatregelen neemt nadat hun wangedrag als Nederlander buiten het corps is gesignaleerd? Wat mankeert er aan opvoeding en onderwijs in ons land, dat zeventien jaren na de oorlogsmisdaden de voor latere verantwoordelijkheden voorbestemde spes patriae een vrolijke imitatie opvoert van wat de gruwelijkste schande van deze eeuw uitmaakt en nog in nameloos leed voortduurt terwijl hier te lande studerenden ‘es nicht gewusst haben’ waar het om gaat? Welke drastische herzieningen kunnen zulk wanstaltige geestesgesteldheid in een op haar elitetradities trotse studentengroepering uitbannen en vergoeden? En wat doet ons geschiedenisonderwijs?

A.D.