De Nieuwe Stem. Jaargang 17

[p. 485]

[Nummer 8]

Ellen Warmond
[Gedichten]

Nietwaar?

Wij weten het nu goed wij weten
wel beter
dat ons niets meer gebeuren kan
of het is al gebeurd op het moment
dat wij er rinkelend van schrik aan dachten

andere namen dezelfde
gebaren eender maar valer

en wij gaan verder
er is niets gebeurd

en wij gaan verder - denkend
tegen beter weten in:
alles kan nog gebeuren.

Lao Tse in zakformaat

Alles is mogelijk maar

men moet niets willen

geen stampende lans naar de kans

men moet niet willen maar weten

en het is mogelijk

dat wij het weten leren

maar het is uiterst

onwaarschijnlijk.

[p. 486]

Het is maar een vraag

Met het vroeger stromende lichaam
vertroebeld door virussen vrees
met de mond vol versplinterd gebeente
durft iemand nog te spreken?

liefde

fluisterend

nauwelijks hoorbaar?

met de keel op het kookpunt der kreet
het wanhopig verdampende bloed
in kolkende oren
durft iemand het nog te horen?

liefde

glimlachend

nauwelijks zichtbaar?

Een heiligenleven

Al biddend zag hij zijn geloof

doorzichtig worden een mica

kamerscherm om een kinderangst

(uit dit besef groeide een heilige)

en telde sedertdien in strikt geheim

zijn rozenkrans van 1 tot 4:

ongeloof bijgeloof hemelhoog

godje van papier.

[p. 487]

Kleine barbarie

Toen hij de moed gevonden had
zijn hand te laten groeien
volgens geheime wensen van de spieren
niet langer bedelholte
niet langer afweervuist
maar klauw

scherpte hij zijn nagels aan
een hardstenen verbittering
schudde zijn armen wakker uit
de hangmat van het verleden

sloeg toe

en sloeg als vroeger
in de leegte.

Uit de in 1963 bij Querido, Amsterdam, te verschijnen bundel Het struisvogelreservaat.