De Nieuwe Stem. Jaargang 17

Kort bestek

Van China begint de victorie

Deze op zich zelf interessante bijdrage tot de discussie doet enerzijds denken aan de tijd dat in Rusland na de revolutie hongersnood heerste - en het ‘westen’ terugweg is.

Dat men in de USA het communisme danig bestudeert, is bekend. Met de inventiviteit, die speurders en spionnen kenmerkt heeft men er bibliotheektorens vol instructief materiaal verzameld. Naar diepgaande keunis liggen er wegen open, die men hier in Europa nog al eens mijdt en de openbare discussie over wereldproblemen kan er soms progressiever aandoen dan hier. Toch wil de vaderlandse pers nog wel eens een graantje meepikken. Zo meldde zij onlangs dat Allan Dulles. de broer van wijlen de kruisvaarder Foster D., een tien jarige studie over het communisme had afgesloten. En wel, dat hij hem had afgesloten met een hoopvol ge-

[p. 484]

luid: het ergste is geleden, de vijand is op de terugweg!

Wie doorleest, met vreugde in het hart, zal bemerken, dat de hongersnood in China tot deze overwinningskreten voert. Het feit immers, dat daar de landbouw in moeilijkheden verkeert, die de ganse economie verstoren, houdt in dat het collectief stelsel op de terugweg is.

Deze op zich zelf interessante bijdrage tot de discussie doet enerzijds denken aan de tijd dat in Rusland hongersnood heerste - en het ‘westen’ in zijn verblindheid daarbij poogde te helpen. Anderzijds geeft ze de gedachte in, dat het toch wel een mooi resultaat van tien jaar studie is, dat juist in de laatste jaren de hoopvolle moeilijkheden zich blijken voor te doen.

F.J.

Kennis en stemming

We hebben langzamerhand wel de honnêteté afgelegd om te menen, dat uitingen van vooraanstaande politici omtrent ‘de toestand’ inderdaad tot verbreiding van kennis omtrent die toestand zouden willen leiden. Het gaat er vaak veeleer om een zodanige voorstelling van zaken te geven, dat een bepaalde publieke stemming bereikt kan worden. Als ons aller vriend Strauss bijvoorbeeld verklaart dat ‘Storm over Berlijn’ te verwachten is en als het er direct bijgevoegde commentaar meldt, dat het hier gaat om een bijdrage in de discussie omtrent de strategie en de tactiek van de NATO, is het duidelijk, dat hier niet een waarheid wordt meegedeeld, maar angststemming wordt gekweekt, die in het voordeel van buiten-Amerikaanse atoomwapens voor het Westen moet uitmonden.

Zo in ieder geval was onze tweede gedachte (de eerste, ik beken het, wás er één van schrik). Maar het is pas de derde die het vermelden waard is: dat het tóch wel eens waar kon zijn, want wie heeft deze soort zaken meer dan de heren in Washington of Moskou in de hand, dan juist diezelfde Strauss?

F.J.