De Nieuwe Stem. Jaargang 17

[p. 462]

Jac. Wolsink-Schouten
[Brieven voor een dode minnaar]

Brief voor een dode minnaar (1)

Paradijs.

Vertel mij dode vriend
is er een leven na de dood?

Maar waarom dan de levenden gedood
als doden leven.

Is het niet om het even
welk Paradijs men binnengaat?

Gij ruilde het onze voor het onbekende
en pleegde aan de liefde hoogverraad.

Brief voor een dode minnaar (2)

Volkomen.

Gij kunt u thans niet meer

met

anderen

verzoenen.

In ons voegde het volkomene zich saam
we wisten niet

hoe we dit zouden noemen

en gaven het een zelfbedachte naam.
We wisten ook niet toen

dat

juist

volkomenheid

de doodsteek toe zou brengen
aan ons geluksbestaan

[p. 463]

 

maar ach, wie weet dat wel

 

wanneer hij iets gaat doen?

 

Ik stel u voor

 

te blijven waar gij zijt

 

opdat mijn wereld

 

niet opnieuw beleve

 

de wrange nasmaak van volkomenheid.

Brier voor een dode minnaar (3)

Verlies.

Ik had u liever aan de dood verloren
dan aan het leven
wanneer ik adem
adem ik uw geest
schier iedere beweging
stuit op dezelfde kracht
die mij zo onverbiddellijk
in deze uithoek bracht
de echo van mijn schreeuw
ontmoet de zône grens
waarachter uw geluiden leven
en retourneert als schaterlach
die mij doet hopen en doet beven
beurtelings
de tijding van uw dood
kan mij niet meer verstoren
dan het rampzalig weten
dat ik u aan het leven heb verloren.

Brief voor een dode minnaar (4)

Middelpunt.

Ik ben nooit middelpunt geweest
in uw bestaan

[p. 464]

 

niemand is middelpunt

 

er is alleen maar doel

 

dom

 

donker

 

duizendvoudig doel.

 

 

 

In ieder oponthoud

 

dat gij aan mij verspilde

 

school doel

 

geboren uit een vorig doel

 

voortbrengend

 

doel

 

uit doel.

 

 

 

De tijd verbande u

 

uit mijn bestaan

 

en - eindelijk - ben ik

 

middelpunt

 

en zijt gij

 

van mijn denken

 

doel.