De Nieuwe Stem. Jaargang 16

[p. 605]

Peter van Steen
Kwatrijnen

Een rijpe zomerregen valt willoos omlaag
en drenkt de onbegrijpelijke aarde;
denkt er niet dieper over na, geen enk'le vraag
werd ooit beantwoord in haar volle waarde.

*

Als de illusie van het dunne ogenblik
smekend versiddert in het bodemloze slik
der tartend weggezogen dromen ziet men pas
dat men niet verder kwam dan men aanvank'lijk was

*

Zich te ontdoen van leed van nieuwe dag
hoewel die toch al oud was voor hij kwam
en 't zeer dat heel 't voorafgaand leven nam
zal woek'ren over juist begonnen lach.

*

Verwijten dat de regen nat is
en mokken dat de zon zo droog is,
is vrezen dat het leven dood gaat
en dat het water aan de rand staat.

*

De keuze doen is 't andere verwerpen
en zal de pijn om 't afstaan nog verscherpen
en kiest men niet dan is men reeds gekozen,
neem daarom van twee kwaden het minst boze.