De Nieuwe Stem. Jaargang 16

[p. 513]

[Nummer 9]

Kwatrijnen

voor Jacques Bloem

Nu lig ik wakker, straks in eeuwge slaap
buiten de tijd waar ik de tijd verslaap,
uit alle aardse slaperigheid ontwaakt
als de finale Slaap over mij waakt.
❇
Uit altijd durend aangevoerde zwerm
één ogenblik verschenen op het scherm
voor Eén die al die wemeling slechts aanschouwt
maar niet het lachen hoort, niet het gekerm.
❇
Doch ruimtevaarders zijn wij altemaal,
vertrekkend uit de tijd te enenmaal.
Omhoog, omlaag, raket of batyscaaf?
Buiten ons element, zonder verhaal.
❇
Haast alles is al jarenlang geleden.
De vraag hoe lang wordt meer en meer vermeden.
En toch, hoe verderaf hoe dichterbij
de achtergeblevenen in het verleden.
❇
Van deze wereld mij slechts vergewist.
Mij denkelijk in de doelstelling vergist.
De tegenspeler in zijn hinderlaag
- kosten van ongelijk - de zin betwist.
❇
Wie is de hand waarmede ik dit schrijf?
Kan men zich ruim bewegen in een lijf?
Heeft ook de onsterfelijk geheten ziel
niet dienstgenomen in dit veil verblijf?
❇
Wij allen in dit vreemdelinglegioen
geronseld voor een zuur verdiend rantsoen -
om later op die twijfelachtige daden
te snoeven bij een dragelijk pensioen?

[p. 514]

 

Toch als ik dagelijks het scheppingswonder

 

in 't kleinst bewegende insect bewonder,

 

meng ik mij zonder hoop, zonder gebed

 

maar even zonder voorbehoud daaronder.

 

❇

 

Soms word ik wakker als aan generzijds.

 

Het oog zoekt nog groen lover enerzijds,

 

maar het boomloze, bodemloze maakt

 

reeds alles onherkenbaar wederzijds.

 

❇

 

Het langzaam vallen van de schemering.

 

Van zwarte sneeuwvlokken de wemeling,

 

en erdoor ingehuld, erdoor bedekt,

 

en niets meer - aardeling noch hemeling.

 

❇

 

Wij spreken met elkaar, zien elkaar aan.

 

Veel verder reikt het niet in dit bestaan.

 

Iemand verschijnt voor een gesloten raam

 

en roept ons iets toe dat wij niet verstaan.

 

❇

 

Ik ben nog hier en daar te zien. Ik eet

 

en loop en denk en slaap. Maar niemand weet

 

af van de stilgehouden ruimtevaart.

 

Ik leef al op een andere planeet.

 

❇

 

Een welgeordend burger van de staat.

 

Een sterveling naakt en ten einde raad.

 

En in het dicht gedrang weer snel vergeten.

 

Een weggeworpen lucifer op straat.

 

 

 

Anthonie Donker