De Nieuwe Stem. Jaargang 16

Antonio Machado
In Granada gebeurde deze misdaad
(De Misdaad)

Men zag hem gaan, tussen geweren schrijdend
de lege straat door
naar het kale veld
waar nog de sterren van de morgen blonken.
Zij hebben Federico gedood
eer het licht van de morgen daagde.
Het peloton van de beulen
Dorst hem niet in 't gelaat zien.
Allen sloten de ogen
Zij baden - geen God zal je redden!
Dood viel Federico ter aarde,
lood in zijn ingewanden, bloed op zijn hoge voorhoofd.
In Granada gebeurde deze misdaad,
in Granada, hoort gij het? - dat hij liefhad.

(De dichter en de dood)

Men zag hem gaan, schrijdende naast de maaister
en zonder 't blinken van haar zeis te vrezen.

[p. 470]

 

Reeds blonk de zon op alle torens en de hamers

 

in alle smidsen hamerden het ijzer

 

toen daar Federico tot de luisteraarster

 

woorden van liefde in zijn zoete taal sprak:

 

- omdat nog gisteren in mijn lied, gezellin,

 

de doffe slag klonk van Uw dorre handen,

 

omdat gij aan mijn zang Uw koele hartstocht,

 

uw zilveren sikkelscherpte schonkt aan mijn tragedie,

 

wil 'k heden vlees om Uw geraamte dichten

 

en ogen, die Uw aangezicht ontbreken

 

en haren, die de wilde wind verstrooid heeft

 

en rode lippen waar men U kan kussen

 

en samen, mijn zigeunerin, willen wij dwalen.

 

O, zoete dood! Hoe lief is Uw gezelschap

 

hier in de zoete lucht van Granada - mijn Granada.

 

 

 

Men zag hen schrijden... Laat ons bouwen, vrienden,

 

van steen en dromen

 

een dichtergraf daarginds in het Alhambra

 

bij een fontein van altijd wenend water

 

dat eeuwig murmelt:

 

In Granada gebeurde deze misdaad,

 

in Granada, het zijne... dat hem liefhad.