De Nieuwe Stem. Jaargang 16

[p. 439]

Fred van Wijck
Grens

hier voorbij
zijn de dingen
onherkenbaar verkleed
in andere woorden
klanken blijven soms
onverhoeds staan
als marmeren gedenktekens
bevroren gedachten

nog verder
zijn de wegwijzers
ontbladerde bomen
zonder windrichting
sporen
geven dwaalwegen aan
naar een schril uur

wij weten
oud worden en te ver gaan
is ons dagelijks lot

[p. 440]

Pashoogte

op het moment
van de laatste hartslag
kaatsen wij
met handen en voeten
stenen geluiden tegen de tijd
waarachter begin en einde
te vuist gaan

hoogteberekening in
zoveel duizend schreden
niet dichter bij god

in het gestold massief
verklinken wij
als een alarmsignaal