De Nieuwe Stem. Jaargang 15



[pagina 550]
Nico Wijnen dood - de geur van dood is zoet vermengd met die van vochtig mos en bloemen - de kamer is van rust geladen van nooit en nooit weer - zijn ogen zijn gesloten een glimlach om zijn mond zo slaapt hij - onvoorstelbaar is de dood
herdenking heden ben ik begraven onder 1000 m³ verleden wij kwamen samen met vijftig man tweehonderdvijftig anderen herdenken sprekend over hen bleken ook wij overleden wij lazen elkanders naam gebeiteld in de stenen boven ons bestaan
nature morte nature morte bloemen in een vaas gelardeerde haas vruchten op een schaal doden doden allemaal en jij aan tafel tegenover mij