De Nieuwe Stem. Jaargang 15



[pagina 490]
J.C. van Broekhuizen Schimmen, grijze schimmen, die aan mij opwaarts klimmen en die niet zouden zijn als zij mij niet verslonden totdat zij zichtbaar stonden in mijn onzichtbaarheid. No es esto, la Republica, no est esto. Unamuno. Heiligen, profeten, hervormers van mens en staat, waarom veranderen wat niet veranderen kan? is alles niet alreeds verandering? wie de gore rups verdelgt, doodt de kleurige vlinder. wie de bloesem aantast verhindert de vrucht. mij is de oude vrouw lief, omdat zij oud is, de boom omdat hij bloeit, het dier omdat het slank is en lenig. mij is de dag lief om het licht, de nacht om het donker, het water omdat het vloeit, de berg omdat hij oprijst, onwrikbaar.
[pagina 491]
mij is het kind lief omdat het lacht, omdat het speelt, slaapt. mij is de man lief omdat hij man is, de vrouw als vrouw. ik wil niets veranderen. ik laat alles zijn zoals het is, worden als het wordt, hard of zacht, licht of donker, bitter of zoet, zwaar of vluchtig. dat de zon opkomt is vreugde, dat de zon ondergaat rust. ik wil niets veranderen. zelfs niet de tranen van de verloren liefde. zelfs niet de grauwe nood van 't eenzaam sterven.