De Nieuwe Stem. Jaargang 15

[p. 478]

Kort bestek Droogstoppel maakt school

‘Nu is mijn vast principe, nooit iets te lezen dat niet aan mij gericht is, omdat ik dit niet fatsoenlijk vind’, betuigt Droogstoppel. Maar die ene toevallige keer, dat hij die Sjaalman en zijn vrouw in de Lange-leidschedwarsstraat op hun kamer drie hoog achter wilde opzoeken en niet thuis trof, kreeg hij een ingeving. Hij dacht er aan, ‘hoe toch de Heer altijd nabij de Zijnen is, daar Hij me hier onverwachts in de gelegenheid stelde, iets meer van dien man te weten te komen, en me dus behoedde voor 't gevaar een weldaad te bewijzen aan een onzedelijk persoon. Ik let nauwkeurig op zulke vingerwijzingen van den Heer, en dit heeft me dikwijls veel nut in de zaken gedaan’.

Dus las Droogstoppel de geopende en in drift verfrommelde brief aan Sjaalmans vrouw, die in het dames-werkdoosje op tafel lag. Na lezing wist Droogstoppel ‘genoeg, en was dankbaar dat ik op zoo wonderbare wijze was gewaarschuwd’. Hij besloot zijn goede hart te laten spreken en Bastiaans, de derde bediende die zo oud en stuntelig werd, toch nog maar aan te houden tot hij een geschikter vervanger vond dan die Sjaalman.

En dus stond Sjaalman, die zich altijd had bemoeid met zaken die hem niet aangingen en zo Droogstoppel van de Griek had gered, nog steeds op straat. En wist niet hoe laat het was.

Onze Nederlandse wetgeving van 1960 kent het briefgeheim. Het is het vast principe van onze Overheid, dat haar ambtenaren nooit iets lezen dat niet aan hen gericht is - omdat zij dit niet fatsoenlijk vindt.

Maar de goddelijke ingevingen, die de nazaten van Slijmering in Nieuw-Guinea kregen om eens te gaan neuzen in de in- en uitgaande brieven, keerden dagelijks terug. Zij hoefden zich niet, als Droogstoppel, te vergenoegen met geopende en verfrommelde brieven. Zij

[p. 479]

konden ze zelf openen - met een onzichtbare vloeistof. Het was allemaal ook zo opwindend, wat zij lazen!

Maar principes zijn principes, en men was zo onvoorzichtig geweest, behalve de brieven van de nazaten van Sjaalman ook die van de nazaten van Wawelaar en Droogstoppel open te maken, en erger nog, van de Hoogwaardige nazaten van de Rosemeyers, die in suiker deden en toen al niet zeer zuiver in hun begrippen waren daar zij een Roomse meid hielden. De nazaten van Slijmering ontliepen dus hun gerechte straf niet, of liever, zij ontliepen die wel - behalve één van hen. Alleen die ene, die schuldig was aan eigenwaan, en om zijn geweten te ontlasten, zijn vroegere zonden had opgebiecht, werd gestraft. De resident, wiens voorvader aan de Vecht de buitenplaats had bezeten, waar Droogstoppel vroeger op bezoek kwam, maar die nu een villa in Wassenaar bewoont, kende deze ambtenaar, en wel van een zeer ongunstige zijde. Men had zeer goed gedaan dien man weg te jagen, want hij was een zeer ontevreden persoon, die altijd op alles aanmerking maakte, terwijl er bovendien veel viel aftekeuren in zijn eigen gedrag.

En zo werd Lothario, die weliswaar Barbertje mee had vermoord, maar er tenminste spijt van had gekregen, door de rechter tot hangen veroordeeld.

Zodat nu alleen maar de vraag overblijft, in welke school de nazaten van Slijmering de kunst van het onzichtbaar openmaken van brieven hebben geleerd. Het antwoord is duidelijk: in de school van Droogstoppel, die van de Lauriergracht is overgebracht naar Den Haag. Maar uit die school zal niemand meer klappen: men weet daar nu wat er staat op de zonden van in het openbaar biechten en eigenwaan.

En daarom mogen wij aannemen, dat ook de nazaten van Droogstoppel zich streng houden aan het vast principe, nooit iets te lezen dat niet aan hen gericht is, omdat zij dit niet fatsoenlijk vinden.

Mèt Droogstoppel zeggen zij: ‘Ik doe het dan ook nooit als ik er geen belang bij heb’. En zij letten nauwkeurig op de vingerwijzingen van den Heer.

[p. 480]

De nazaten van Sjaalman bemoeien zich nog steeds met zaken, die hen niet aangaan, en ze hebben de nazaten van Droogstoppel van de Mof gered. Maar nu worden hun brieven weer door de nazaten van Droogstoppel onzichtbaar opengemaakt.

En zo staan de nazaten van Sjaalman weer op straat. Maar zij weten nu tenminste, hoe laat het is.

W.F.W.

Kappelman die zich voedt met zuurkool en scharrebier, zoekt verheffing in de klacht: ‘Multatuli wàs niet groot - hij was onmatig’.

Ik houd zoveel van Multatuli, dat ik blij ben hem nooit ontmoet te hebben.

Krijgskunde is lafhartigheid met rang van wetenschap.

..... beweerde generaal Vandamme dat de verdediging van het koloniale rijk geen bezwarenden invloed behoefde te hebben op de begrooting, want dat de nieuwe garnizoenen gevormd waren uit troepen waarvoor toch reeds gelden waren toegestaan....

Tiende geschiedenis van gezag.

De vliegdekschepen van Luns zijn driemaal grooter dan ze zijn!
En dat is alzo gebleven tot op dezen dag.