De Nieuwe Stem. Jaargang 15

[p. 297]

[Nummer 5]

Lizzy Sara May

Mirjam

naar Jacques Prévert

Weet je het nog mirjam
het was mei en het regende
die dag in rotterdam
en je liep blij en fleurig
in de regen
weet je het nog mirjam
ik kwam je tegen in de oude stad
en je lachte
en van de weeromstuit
lachte ik mee
en ik kende je niet eens
en je kende mij niet eens
weet je het nog mirjam
denk je nog aan die dag
een dag om nooit te vergeten

een man schuilde in een portiek
en hij riep je naam
mirjam
en je rende op hem toe
in de regen
zo blij en fleurig wierp
je je in zijn armen
weet je het nog mirjam
een dag om nooit te vergeten
de zoele zachte regen
op je gelukkige gezicht
op de gelukkige stad
op de havens op het dok
o mirjam
toen het nog geen vervloekte
oorlog was
geen bommen bloed en huiverend staal
wat is er geworden van jou

[p. 298]

 

van jullie allemaal

 

van degene die je in zijn

 

armen nam

 

was het auschwitz buchenwald

 

leef je   ben je verdwenen

 

o mirjam

 

het regent weer in rotterdam

 

een troosteloze regen van

 

verschrikkelijke rouw

 

druipend over zadkines open stad

 

langs de nieuwe gebouwen

 

o mirjam

 

en wolken als open wonden

 

als vlammende hanen dovend

 

boven de zee

 

dovend in de verten

 

ver heel ver van de stad

 

herbouwd op as en tranen

No iron

zo
zei de minister van oorlog
betuig ik u mijn zedeleven
en hij stapte in de lift
naar boven
en wij bleven achter
en vroegen ons af wat te doen
met het zedeleven
van een minister van oorlog
die niet eens een held kan worden
omdat hij wel de oorlog uitvindt
en ook wel afwindt

[p. 299]

 

maar niet leuk mag meevechten

 

 

 

want de minister

 

ook niet van no iron

 

kweekt 's nacht angstbloemen

 

in zilveren urnen van

 

slaap en gerechtigheid

 

gevuld met zweet van moeizaam

 

handjeswrijven

 

 

 

handjeplak

 

zei de minister van oorlog

 

ik beklijf u mijn medeleven

 

en hij stapte in de lift

 

naar beneden

 

en omdat wij achterbleven

 

vroegen wij ons af

 

wat te doen

 

met het afgekloven medeleven

 

van een minister van oorlog

 

die 's nachts onkreukbare angstbloemen

 

kweekt in de jeneverkruiken

 

van de wederopbouw van oorlogsbruiden

 

daarom

 

zei de minister van oorlog

 

al ben ik dan nog niet no iron

 

offreer ik u hierbij mijn bedeleven

 

en hij stapte in de lift

 

die bleef hangen op de

 

vierhonderdvierenveertigste belofte

 

van eeuwige trouw aan het vaderland

 

een bloemenmagazijn

 

waar men de angstbloem

 

een uniek exemplaar

 

gekweekt onder kunstgas

 

in een der fijnste binnenhuisjes

 

van onze traditionele kul

 

tuurdagen gratis kan krijgen

 

 

 

aldus de minister van oorlog

 

die heus niet van no iron is