De Nieuwe Stem. Jaargang 15

[p. 169]

[Nummer 3]

A. Marja
Kandij

Wie kan weten
hoe het de verzadigde oplossing
te moede is?

kon die spreken
kwamen er woorden als:
ik ben zwaar en zwanger
ik ben buikig en bang
ik sta op barsten
ik moet vloeien of springen
ik kan niet meer -

en wie kan weten
hoe het koordje erin daalt
dat de verlossing brengt?

knap
fluisteren de kristallen
het gebiedt en wij zijn er
het spreekt en wij staan -

ik was er op school
al mee bezig
en al lachte de leraar ik dacht
aan de dorpsvrouwen die gezellig
hun koffie met klontjes lurkten:

vaak visten ze argeloos
kwebbelend
dat almachtige koordje
eruit.

[p. 170]

Verscheiden

Oud tarwebrood zo traag
wordt wat men tot zich neemt

de ruimtevaart der ziel
is een adamski-sprookje

de priesters liegen
liegen dat ze piepen
in alle kieren van hun mechaniek

kultuur of kitsch
een kufstein-heldenorgel
dat dreunt en tremoleert
over het avondland

de ondergang staat in
het advertentieblad
tussen de bolknak en
home-permanent

men legt de lijfelijke liefde in
de muffe lade der nalatenschap

de korrel brengt geen vrucht meer voort
het brood
dat vers is kan men soms nog even ruiken

dag kamer kantel maar
het is zo ver.