De Nieuwe Stem. Jaargang 15

[p. 133]

Blas de Otero
De pen die moet zingen

En toch
de wind (die obsessie van blijde, vrije wind)
dringt in het boek, opent de bladen,
beweegt vers zeventien, blaast tussen de silaben,
en als je wist hoe ik stik in de o,
het is als was heel Spanje één gruwelijke
plaza de toros,
wit van de zon,
langzaam weggevreten door een geweldige waaier
van zwart.
(En toch
beweegt
een ietsje wind, zie maar gindse peppel...)

Vert. G.J. Geers