De Nieuwe Stem. Jaargang 14

[p. 724]

Jan Schepens
Ontwaken

Laat nu de nacht uit onze roes verdwijnen.
Nog is uw mond als een gesloten roos,
Uw zachte huid in 't bleke morgenschijnen
Behoudt de kleur van dromen argeloos.

Wij zwommen uren in de slaaprivieren,
Beschenen door de sterren en de maan.
De taal van waterplanten en van dieren
Hadden wij zonder inspanning verstaan.

Ik ben met u uit onze droom getreden,
Nu gaan wij weer het land in van de nood;
Maar zaligheid doortrilt nog onze leden,
Want ons geluk is sterker dan de dood.