De Nieuwe Stem. Jaargang 14

[p. 401]

[Nummer 7]

M. Croiset
Meeuwen

ik loods meeuwen
door het gezichtsveld van mijn venster

éen blijft wachten
boven de branding
zijn kop tegen de wind

alle meeuwen laat ik over aan hun lot
om die ene die daar wacht
boven de branding

Horizonverheffing

de horizon heft hoog

de logger in het azuur

zal de bemanning

hemelse schipbreuk lijden

Optisch

het schip zinkt in de horizon

zal jij zo voor mijn ogen

zinken in een graf

dan zal ik kijken

als naar dit schip

en denken

gezichtsbedrog

[p. 402]

Begrenzing

achter de horizon

boven de sterren

onder mijn huid

ontmoet ik de dood

Zien

een steen wordt anders door mijn zien
de zee verandert tegen mijn kijken in

Achter glas

mijn vingertoppen raken het vensterglas
niets heb ik dichter ooit benaderd

mijn ogen rusten op de horizon van de Noordzee
dichterbij heb ik nooit iets gezien

ook jouw ogen niet

[p. 403]

Evenwicht

voor mij niets nieuws meer

wat ook de Noordzee verbergt

het is mijn zee

voor mij niets ongekends meer

welke dood ik ook ga sterven

het is mijn dood

Eigen weg

de horizon is meer van ons

dan gebaande wegen

niemand ontmoet een ander

op zijn horizon

Nil admirari

ieder mens ontslaapt op tijd

de bomen groeiden
waar ze staan

het stuivend zand komt daar terecht
waar het dan ligt

maar mijn verwondering is niet te voorzien
niet te achterhalen

[p. 404]

Kinds

zij is weer kind geworden

het grijze haar

hangt met gestrikte linten

op haar rug

er lopen kinderen rond

ouder dan hun moeder

Partita

tot jij terugkomt
ben ik bang voor de partita van Bach
die opengeslagen
boven de pianotoetsen staat

dat notenschrift verzwijgt
wat ik jou wil horen spelen
om te beseffen dat je leeft