De Nieuwe Stem. Jaargang 14

[p. 304]

Willem Brandt
Ontmoeting

Sneller dan licht
schoot ik buiten de aarde;
hoeveel seconden
duurde mijn vlucht?
Weder gekeerd
was het duizend jaar later,
rood schroeiden sterren
een wond in de lucht.
Vuur vrat een slang
tussen puin en zwartwater,
oerwouden woedden
op amsterdam,
new york een nest van
krampachtige larven,
boven parijs hing
een giftige zwam.
Tussen berlijn en
siberië kropen
traag brontosaurussen
vuurspuwend rond.
Drakengedrochten
trokken in doodsnood
sporen van bloed
over asgrauwe grond.

Een vage gestalte
loerde uit de bosrand,
ik zag zijn gelaatsvlees
verminkt tot het bot.
Schuw trad hij nader,
hij knielde en schreeuwde:
te laat voor de wereld,
te laat voor een god!

Ik zei: maar een mens is
weer tot u gekomen
van lichtjaren ver
en de uiterste grens.

[p. 305]

 

Hij vluchtte in paniek

 

en ik hoorde hem brullen:

 

een mens o een mens

 

o te vroeg voor een mens!