De Nieuwe Stem. Jaargang 14

[p. 10]

M. Mok
Schooldag

Staande in het westen, op de rand der zee,
stak de fakkel van de dag
de schoolramen in brand.

Kind naast kind zat, door dat licht bespoeld,
zijn boerse ijver bot te vieren
met stille hulp van zweet- en speekselklieren.
En alle haren, uit het duin gestekt,
trilden op een stroom van intellect.

De wijsheid, in hun hoofd gegoten,
stroomde tot in hun voeten neer.
Er trok een kwalijk riekend gas
in wolken door de klas.

Een schooldag duurt zo lang, wanneer de lucht
van louter slaap vergeet te ademen
en in het raam het licht
vergeefs zijn ziel verslijt.

De tijd heeft zich al eeuwen overleefd
als eindelijk de bel ontwaakt,
de domheid blij haar boeien slaakt
en door de leegte stampt en schreeuwt.