De Nieuwe Stem. Jaargang 14

[p. 9]

M. Mok
Vrijdagavond

Mijn moeder zet de lamp in bloei.
In haar handen ruist het tafellaken
zijn witte golf uit. Warmte stroomt
omhoog uit schalen vol van zon.

Achter de ramen gaat de zeewind
peinzende om. De late dag
strijkt zijn gelaat aan wolken die de tijd
langzaam ontstijgen.

Ik beef inwendig. Avondgeur
zamelt zijn diepte in mij op.
De aarde heeft de hemel overwonnen.

Engelen komen in het deurgat staan.
Dwars door hun licht beweegt mijn vader
vanuit de buitenwereld op mij aan.