De Nieuwe Stem. Jaargang 13

[p. 163]

H.P. Plantenga
Woord

Mijn woord springt bij U te water

En stort zich op de bodem van Uw ziel.

Diepzeewieren komen boven drijven

En vissen, verjaagd uit de donkerste lagen.

Leven

Dit zijn de tekenen van de naderende vloed:
De grauwe golven rijzen sterker op,
Het vuile schuim vliegt hoger in de lucht,
Het water woelt doldriftig in de grond.

Het legt voorzichtig op het eenzaam strand
Een nieuwe laag van zuiver zand,
Maar braakt ook krabben met gebroken scharen
Uit en zeesterren, de armen afgerukt,
Gespleten kwallen en vernielde vis.

Een schrale wind verjaagt het nieuwe land
En niets blijft dan het stinkende vergaan
Van zeedier-lijken op een kale kust.