De Nieuwe Stem. Jaargang 13

[p. 129]

Ellen Warmond
Te goeder trouw

We missen zelfs de troost van het verlies
omdat de vondst al werd betwijfeld

jouw waarheid en de mijne
vochten als hanen
om een te goeder trouw ontworpen leugen

lief lichaam levend misverstand
van het veel te vroeg telaat

we schudden zonder wrok de koude handen
van het goedbedoeld verraad.

[p. 130]

Jij noch ik

We hebben niet gespeeld
en toch verloren
ik heb geen stem meer voor je jij
geen oren meer voor mij

vergis je niet je was een ander
en ik ben niet meer ik we waren
ternauwernood wij

we komen niet terug al komen
we om

laat dus maar ik ga al
ik ga al verder.

Ik weet
wanneer het te laat is
ik haast me niet

ik woon weer alleen met mijn stem
‘Narcissus,
we zijn in slecht gezelschap.’

[p. 131]

Maaltijd

Spijt is verval ik bewaar
alleen de tomeloze foto's van de vreugde
want wat gebeurt ons daarbuiten
dat niet was voorzien?

ieder die met ons aanzit aan de maaltijd
van het moedwillig misverstand
drinkt zich een lichte snelvergeten roes
aan een gebrekkig maar tevreden heden
en deelt met ons het droge brood van het moment

en elk moment is het enige.