De Nieuwe Stem. Jaargang 12



[pagina 695]
Cees L. Kruithof Vloek het god verdoem mij dat zo dikwijls uit je mond glijdt is de schaduw van het haangekraai heel vroeger uitgesproken nu door jou herhaald een tweede mens loopt aan de overkant sterren tegemoet en baadt zich in de onschuld van drie hangende woorden god verdoem mij aub

[pagina 696]
Ergens is de mens vrij... Ik heb je in de verte zien staan onder schuld van zwarte zinnen met een schaduw aan je schreeuw Een volle maan kwam rond staan in je verstand en de prikkel van het haangekraai liep je in het veld vooruit Ik zag je hoofd een koude stem van diepe kroegen dat met zwellende tussenpozen aan mijn mond vooroverboog

[pagina 697]
Culte du moi ik sta voor jou in een schoot van duisternis als krimpend oogagaat ik dring door tot je wimpers die het vervoermiddel van ongeduld in broze kleur gesloten houden ik reik in je denken als de spelleiding van een orgelstem die samenklank in ons geheugen brengt