De Nieuwe Stem. Jaargang 12

[p. 366]

Negen rubaiyat van Omar Khayyam¹⁾
(Vertaling naar R. le Gallienne door J.A. Vooren)

Binnen dit spookglas glinstert meer dan wijn:
't is wat haar drinken goddelijk doet zijn;
maar wij, wij willen vreemder dronken smaken:
een dronk des doods of hemels zoet venijn?

Het wijnglas is de kleine klare wel
der waarheid - maar is dit de waarheid wel?
En ook des doods en wie zou hem niet zoeken?
En ook der liefde en des hemels en der hel.

O wijnbemorst droefgeestig toverglas,
waarin mijn vader en diens vader las -
en lippen drukken onze mond en de uwe
en dode stemmen fluistren zacht: ‘Helaas.’

En somtijds in het slaaprig middagtij,
als alles luistert, boom en bloem en bij,
licht plotseling er een 't gelaat verwonderd:
‘Hoor, hoor, de tovervogel vliegt voorbij!’

Zo is het! Waart ge als alle zotten wijs,
eenieder droomde en dronk naar onze wijs.
O nuchtre wereld laat u toch bekeren,
verlaat moskee en markt en deel ons paradijs!

Geen zorgen die het wijnglas niet verjagen kan.
Geen zonden die een drinker niet verdragen kan.
Daar zijn geen raadsels in een kan verborgen,
geen twijfels die hij niet wegvagen kan.

1) Vervolg op Acht Rubaiyat op pag. 152 van deze jaargang.

[p. 367]

15

 

Als ge een vrouw vergeten wilt: drink wijn!

 

Als ge een vrouw gedenken wilt: drink wijn!

 

En zou haar aanblik u het hart doen breken:

 

blik in de spiegel van een glas met wijn.

Een beker welgevuld zal eens mijn schedel zijn.
Wat deert het me of gij die de uwe noemt of mijn'?
Waar bleef de macht der machtigen die zijn gevallen?
Waar bleef de droom der dromers na gedronken wijn?

Ter herberg ieder man een koning is,
zijn slaaf brengt hem naar waar zijn woning is.
O vriend wees wijs en deel in onze vreugde
en weet dat drinken een beloning is.

N.B. De met een * getekende nummers zijn reeds in de uitgave van V. d. Peet opgenomen.