De Nieuwe Stem. Jaargang 12

[p. 152]

Acht rubaiyat van Omar Khayyam
(Vertaling naar R. le Gallienne door J.A. Vooren)

Ontwaak, de zon verschijnt aan hemels boog;
des sultans tin wijst lichtend naar omhoog.
Het machtig licht vaagt duisternis en sterren weg
en daagt de dageraad voor zijn brandend oog.

In hemels kom de wijn der morgen bruist;
- het rozenblad der stilte raakt haar juist -
de dorstge aarde drinkt met lange teugen
terwijl de zee der ruimte haar omruist.

Ja, 't is de morgen en gelijk een ster
de trans der toren glinsterend van ver
vonkelt de laatste duisternissen weg -
een berg van licht blinkt en de dag is er.

Ontwaak, haast u de morgendrank te drinken -
de zon die rijst zal al te spoedig zinken.
O, schenker, open toch uw slaperige deur,
hoort ge de kreet der dorstigen niet klinken?

Ons onvervulden die geen dak bedekken mag,
de dorst heeft ons tot voor uw deur gebracht.
Reeds sinds de schemering zijn wij hier wachtend,
de ganse avond en de ganse nacht.

[p. 153]

6

 

Er zijn er die in liefde, die in faam

 

of goud zichzelve zoeken - slechts een naam

 

is 't en een geute wijns die wij bezitten,

 

niets meer en desondanks gelukkig saam.

De jeugd, een tovervogel vloog voorbij -
hij zong zijn lied - was het voor u, voor mij?
De roos bezong hij en ook van de liefde.
Dat 's meer dan al wat u of ik ooit zei.

Hebt gij gedoemd die honend nederzag
op ons de droombezoopnen, zat van dag
tot dag, ons kleed bevlekt, de naam geschonden,
zodat ons hart geen korrel tellen mag?

1) Reeds in de uitgave van V. d. Paet opgenomen.