De Nieuwe Stem. Jaargang 11

[p. 640]

D. Jorritsma
Bandijk

Ik loop op de bandijk,
't berijmde land
ligt links en rechts
gesnoerd in prikkeldraad.
Mijn blik gaat naar
de horizon
waar 't machtig silhouet
der industrie
de kathedralen bouwt
van eeuwigdurende
aanbidding van bezit.
En verder zwerft mijn blik
het water langs
dat krib na krib
een weg zich baant
door deze delta.
Een reiger, bijna zwart
in 't wit van 't rijm
slaat vleugels uit;
langzaam trekt hij zich op
en volgt de stroom.
Zó denk ik, zoekt
de ziel zijn weg
in een ontredderd land,
waar eenzaamheid
steeds schaarser wordt
en 't uitzicht ingeperkt
door steen,
metalen
en cement.