De Nieuwe Stem. Jaargang 11

[p. 511]

Max Schuchart
Leven

Men kan nergens peil op trekken

Wat tegen water bestand is
Wordt in de vuurzee verteerd;
Die zich tegen oorlog wapent
Gaat aan de vrede te gronde;
Die zevenmaands en ziek ter wereld kwam
Krijgt op zijn honderdste een aubade
Terwijl de blaker van gezondheid
Het leven uitglijdt over een bananenschil.

Het is nooit goed

Men heeft altijd teveel van het een
Of te weinig van 't ander; rusteloos
Zoekend naar het volmaakt gelukkig evenwicht
Waarin niets meer te wensen over is:
Vrede, gezondheid, voorspoed; de rust
Die stilstand van de tijd betekent
Met alleen nog de wisseling der seizoenen
Als rimpelingen op een peilloos meer.

Er valt niets van te zeggen

Men is altijd op sterven na dood
Of op leven na levend, in hoop en vreze
Tussen twee werelden, zich verzekerend tegen
De zekerheid van het onzekere,
Die het bewustzijn scherpt als een mes
Aan het wetstaal der eeuwigheid
En het metaphysische dier
Houdt gekooid tussen tralies van tijd.