De Nieuwe Stem. Jaargang 11

[p. 437]

Lizzy Sara May
Routes

Getekend stond de boom
in een onbeschrijfelijke cirkel
van bittere sneeuw zwarte sporen
in vastgevroren routes
en men had zijn takken onthoofd
met geestelijk verfijnde bijlen
maar nog
nog strekte de romp trots
en kwasi pijnloos
langs de pijlers van de nacht

en ik liep glimlachend
langs de boom
en ik zag de moord
begaan aan zijn kracht
en ik liep zingend langs de boom

[p. 438]

Chanson

Alleen negers zijn zichtbaar
van een doorzichtige menselijkheid
de aarde een tam-tam tussen de knieën
tussen de vingers snaren
meridianen van een dradenspel

want zoveel blanken
hebben geen gezicht
geen lichaam
geen geluid tussen de regels
maar de neger heeft een stem
een klankatoomgeheim

o kindereiland
de zon een lendedoek
de maan een blauwe vlinder
boven een vredige zee...

alleen negers hebben altijd een gezicht

[p. 439]

De klank van onze handen...

spoelden wij dan aan
op de wimpers van de zee
en bouwden wij dan het huis
zonder nummerbord
en de bomen
bogen zij onze namen in de verten
terwijl wij nog lagen
twee amandelen in dezelfde schelp

gaven de straten dan
al het dorre zand aan de wind
en droomden de steden dan
reeds lang van onze spelen
en klommen de vogels dan
de echo's vooruit
van een lied
dat wij nog niet schreven

en toen de vulkanen zich sloten
zagen wij dan voor het eerst
pas licht
en vingen wij dan onze ogen
in de handen van alles
wat onzegbaar is
begroeven wij dan de steen
zo diep door onze angst gespleten
hebben wij elkander dan
een andere klank gegeven...

[p. 440]

Gordiaans

Dit gordiaans bestaan
onder een arm vol rekenschap
waarin de helpende handdruk
slechts monumentele verluchting brengt

en winterkoninklijk
onder de ijskorst uiterlijkheid
waarin zo smal verscholen
blue blue de weemoed ligt

(niet over praten,
het moet een grote wolk geweest zijn
die ons heeft verbrijzeld)