De Nieuwe Stem. Jaargang 11

[p. 285]

J.B. Charles
Hussem

Het linnen is een toeverlaat
voor leven dat in kleuren aanslaat,
dat hoofs en vastberaden wordt ontvangen.
Geel zendt zijn blijde mosterdgas
om alle voorbehouden te ontsmetten.
De tonen gaan zich zetten.
Het blauw is in zijn samenspraak
met rood zo sterk dat zwart kan zeggen:
keer tot mij in, ik ken mijn taak.

De schilder neuriet in de taal van bomen
en van rivieren die hij heeft ontmoet.
Zo en niet anders is ons schrift
wuiven zij hem van verre toe.

Let op, nu worden nevels weggewist,
de steen eenmaal gevonden aan een strand
ligt in het atelier te conspireren
met wie met wat om van dit schilderij
het plan te maken van een sterke stad.
De kleuren wakkeren aan
op het gespannen doek.
Geschilderd is gedaan,
gedaan is wat men niet herroepen kan:
het teken gaat naar eigen inzicht leven.