De Nieuwe Stem. Jaargang 11

[p. 129]

Elisabeth Siriks
Jaarwisseling

De kleuren zijn uitgelopen,
Een nieuw vlies gaat in vormen lopen,
De zeepbel van het jaar
Is uit elkaar gespat.

Een drempel-symbool is geheven,
Een dag lang, voor onze ogen;
In bereidheid te vergeten
Staat nieuwheids-illusie als een koepel
over de kern van onze wensen,
En zeven dagen lengen de dagen
Tot ongekende horizonnen,
Dan wordt de oude vorm hervonden.

De zeepbel van het jaar
is uit elkaar gespat.

[p. 130]

Carina (8 jaar)

Zij loopt op prinsesse-voeten
door de tuimelende dagen,
En de woorden kunnen
de klank van haar stem
niet bijhouden haast.

Een vormendroom
en wilde durf
Wonen binnen het cellofaan
van de eigen, òmgedragen wereld
waar zij als dictator heerst.

Alleen als een feit
uit een botsend heelal
hard zich naar binnen prikt, of
rond haar capsule
het duister zijn schrikmaskers toont,

Komt ze verweerloos,
Nòg zonder wapens,
Bedelen om haar deel zekerheid.

[p. 131]

Rendez-vous

Een zilver ebben over nachtoppervlakten
na een steekvlam die schroeit, maar niet verwarmt,
Stokken van alle gevoel - in
een overgang die verrijkt noch verarmt -
en wegschuiven in de deklaag van slaap;
Tot de morgen klopt met dezelfde vraag
waarop ik weer het antwoord niet kan weten: -
Moet ik dit ópzuigen? Of vergeten?
Verder spiralen
rond deze herhaling,
Of herbouw, die
dit element
geen levensrecht
heeft toegekend?

[p. 132]

De muis

Middaglicht - en in dat licht
Een muis, die met zijn klein gezicht
De barometer van 't gevaar
Aftast in dun en spits gebaar.

Dat dit klein angstig ogenblik
- buiten het eigen ik -
Los springt
En mij tot stilzijn dwingt,
Is eindlijk weer
Verbonden zijn,
Barst in de schaal
Van áfgesloten pijn,

Een middaglicht
En in dat licht
Een kleine muis: -
Een nieuw gezicht.