De Nieuwe Stem. Jaargang 11

[p. 95]

Nico Scheepmaker
Hans Lodeizen

Omdat hij geen tijd had
geen tijd
om te rijmen en dichten
daarom

omdat hij 't behang
van zijn innerlijk wilde verscheuren
de doodzieke muren
verwoestend ontbloten

(maar nee toch vetwoesten
lag niet in zijn aard)

de beitel verruild voor wat rozen
te boven de grond afgeplukt en
hoog opgericht trots
in een vaas op het nachtkastje staand

Met haastig koelbloedige vingers
plukt hij de woorden en schikt
een verward en verwonderd boeket

en schenkt ze verlegen bedroefd aan
de fleurige nachtverpleegsters

Je wist toch
dat dromen bedrog zijn?

1952

[p. 96]

 

Het vee van victorie

 

 

 

één twee links rechts

 

voor hoog zij laag

 

 

 

de huizen buigen uiteen

 

 

 

de maan die de zon verduistert

 

schuift op zijn buik door de stilte

 

 

 

in de lege straten ronde pleinen

 

spartelt het korreldroog lawaai

 

 

 

het vee van victorie: opzij

 

spandoeken kleurige dassen

 

dit is de vuist van een kleinkind

 

 

 

de ogen puilen uit de huizen

 

met de handen in de zakken

 

woorden worden korsten in de mond

 

 

 

dit is het vee van victorie

 

nicht hinauslehnen bitte

1952

[p. 97]

 

Luister dan

 

luister verdomme:

 

 

 

achterwaarts vliegen de zwanen

 

 

 

en dat is mijn hart dat je hoort

 

langs de wanden:

 

een klopgeest,

 

de voetstappen van een gedode

 

 

 

mijn bloed is een stilstaand water

 

maar luister

 

de boot en de kade

 

 

 

mijn adem een tropische wind

 

maar luister

 

applaus van de vlaggen

 

die wapperen in het vooronder

 

 

 

en luister

 

maar luister oh god

 

het is hier zo'n heidens kabaal