Hendrik Josephus Pos
11 Juli 1898 - 25 September 1955
Het was een zware slag voor onze redactie te vernemen dat onze vriend Pos zo spoedig is heengegaan. Spoedig, omdat zelfs voor ons die van zijn toestand op de hoogte waren, het einde toch nog onverwacht is gekomen; spoedig vooral ook, omdat de zeven en vijftig jaren die Pos heeft bereikt, ons veel te kort voorkomen. Hij had nog zoveel kunnen betekenen voor zijn wetenschap en universiteit, voor de geestelijke beschaving van dit land en verder nog: van deze tijd. Want hij leefde met alle vezelen van zijn bestaan mee met wat in de ruimste zin de hoogste aangelegenheden van cultuur en samenleving van onze tijd genoemd mogen worden. En hij hielp krachtdadig mee ons cultuurbezit te vormen en te verdedigen.
Aan De Nieuwe Stem, waarvan hij een der oprichters was in 1945 en tot 1954 redacteur, heeft Pos van de aanvang af tot voor kort tal van bijdragen geleverd, thetisch of polemisch, steeds belangwekkend, boeiend en prikkelend. Zijn gezondheidstoestand in de laatste jaren is reden geweest, waarom hij zich uit de redactie heeft teruggetrokken. In de geest bleef hij echter nauw met het tijdschrift en zijn redacteuren verbonden, met de laatsten ook door langdurige vriendschapsbanden.
Het was voor ons te kort dag om Pos in dit nummer te gedenken met bijdragen die hem waardig zouden zijn. Daarom volstaan wij in deze aflevering met ons diep leedwezen uit te spreken over zijn zo vroegtijdig heengaan, over het verlies, dat veel meer nog dan dit tijdschrift het Nederlandse volk heeft geleden in de dood van deze even zuiver als geestdriftig en meeslepend denkende, schrijvende en sprekende wijsgeer, die zoveel meer was dan een universitair docent in de wijsbegeerte, maar een denker, schrijver en spreker voor heel ons land. Hij was een ware ‘preaceptor Neerlandiae’ die ook in het buitenland gehoor en weerklank vond.
In een volgend nummer hopen wij zijn nagedachtenis in enige artikelen te eren.
Redactie
Auteursrechtelijk beschermd