De Nieuwe Stem. Jaargang 10

[p. 144]

Anthonie Donker
Brieven over het doden

Ik moet weer brieven aan mijn Vader schrijven,
gedachten voor een onvoltooid gesprek;
hem berichten dat wij van één gedachte blijven
en ik weer één lijn met hem trek
van het punt waar ik een tijdlang afweek
in de jaren van en na de bezetting
toen de doodstraf mij een geoorloofde daad leek.

Want ik weet nu: geen leven uit Leven gegeven
en door Leven ten dode gewijd
mag sterveling zelve aan sterveling ontnemen
beschikkende over zijn aardse tijd.

Maar ook besef ik het met ontzetting
hoe hier allen nog uit de gedachte leven
van verdedigen door verdelgen,
en hoe ernstig zij in wangedachte zwelgen
het heilige recht op leven der enen
te redden door de anderen uit te roeien,
de wereld gewelddadig vrede te geven,
en hier alles op aarde verknoeien.

Het zal hem weer minder rust geven
maar ik moet het hem schrijven.