De Nieuwe Stem. Jaargang 9



[pagina 549]
Leopard Bedlam Another man's castle voor Guus Valleide Mijn ouders - vergeef hen: zij weten nog steeds niet wat ze gedaan hebben, toen ze de naam ‘pappie’ en ‘mammie’ aandurfden, 18 jaar geleden... ik zie mezelf al met mijn zoontje een morbide jongetje, nu reeds gepermanent, foei hij verkleedt zich om de haverklap als meisje maar voert toneelstukjes op als ik jarig ben en trots toekijk aan het hoofd der tafel luister, mijn zoontje, spiegel je aan het gebarsten voorhoofd van je vader, als het leven je bedriegt troost je dan met de literatuur, die óok bedriegt maar hoeveel zachter, hoeveel liefkozender en als de wolven huilen in het bos, houd dan je tranen wijselijk in, want wie met hen mee wil gaan, moet hun manieren verstaan: wenend op enen steen, reiken faunen je giftige paddestoelen maak van het leven een prettige begrafenistocht, ga nooit uit zonder je tanden gepoetst te hebben, huldig trouw je vrienden en de stelregel: ‘don't rob another man's castle...’ (mijn lijfliedje) maar nee, al slaap ik in het licht der maan langzaam zwellend en blozend als een bloesem, ik zal alleen morbide gedichten voortbrengen, ik zal onophoudelijk leegbloeden.