De Nieuwe Stem. Jaargang 9

[p. 95]

Cor. Stutvoet
Portret van Federico Garcia Lorca

Oog uit het hart in de nacht
Wilg boven rozen, die bloeien -
Takkenpatroon zwart in zwart.

In twee blanke velden
- boven rozen, die bloeien -
velden met verse sneeuw
rollen zwart-ronde kolen.

Federico Garcia Lorca
zwaluwen vliegen vandaar
zweven door 't blauwruim, stoeien -
jagen te pletter, vallen
dood van het vuurtorenraam.

Federico Garcia Lorca
bleek ben je nu. En de rozen
zijn tegelijk afgesneden,
je vogels liggen verslagen,
raven krijsen de nacht
boven het dal van je ogen,

Federico,
Federico Garcia Lorca

[p. 96]

De Aarde

De aarde draagt twee zwanen in haar wapen
Een ratel ratelt over de landen
De dorsvloer staat gereed
In 't eeuwig zwijgen steigeren de paarden.

Wit zijn de rivieren van de aarde
En haar borduursel is
Op wit borduursel uitgespreid
Om 't wonder daar in kleuren weer te geven.

Aan ons de bossen en de wegen
Aan ons de wolken zwanger van de regen
Aan ons de zwarte grauwe witte paarden
En al de wegen van de grote aarde.

[p. 97]

Vandaag

Er ligt een vuil papier op het trottoir
Gisteren was ik eenzaam
maar nu vinden wij elkaar.
De kranten van vandaag
verschijnen dadelijk -
dan ligt wellicht
ons vonnis op de straat.

[p. 98]

Uw hart, Uw ogen

Ik groen mijn liederen
in het gras
en geel ze
in de boterbloemen.
Maar de Gentianenklokken
vond ik
in Uw ogenpas.

Er bracht
vannacht

een afgezant

twee rozen

naar Uw hart

Uw hart, waarvoor kastanjelampen branden.