De Nieuwe Stem. Jaargang 9

[p. 41]

Peter van Steen
Regen

I

Dunne pijpen tussen aarde en wolken
en in de kamer is het warm en stil
de hond droomt en beweegt snel de weke lippen
en ver klaagt een scheepshoorn
Sijpelen en ritselen
spetteren en klokken
zoet mompelen
en dreigend eentonig vallen
o eindeloosheid
mild wurgend omhullen
spoelen
en spoelen
waarom?
Er is niets te vragen
alleen maar vallen. -

II

De starre hangklok tikt het leven weg
dood is geboren worden
en de regen vàlt
omdat hij vallen moet
smoezelend
ruisend
drenkend
meedogenloze herfstregen
en verder op de wereld
- wat is verder -
schieten mensen op elkaar
in de régen
hun wonden sijpelen schoon terwijl zij sterven of al dood zijn
en millioenen kinderen zwerven tussen en achter de slagvelden
re-gen

[p. 42]

III

Vallen
en
vallen
niet bekommerend om wie na je vallen
glissen
langs smekende boomarmen
lachend onoverwinnelijk vloeien langs bazalten zeeweringen
gichelend een baan stromen
lager
làger
en vermengen
ander water omstrengelen
verdwijnen
en er toch zijn
tot rust komen
en wachten.

IV

En opstijgen tot blauwe damp
als dunnige wollige nevel weifelen om ranke torenspitsen
zachtjes kerkkoepels omstrelen
aarzelen
zìjn
en verdichten tot fijne druppels
warrelen
zweven en zeilen
en klampen aan boomtoppen en scheepsrompen
aan de kleren der mensen
aan een hunkerend kindergezicht en de stervende baarden van
grijsaards
natte sporen trekken
in de zielen der onwetenden
en een hond huilt klagelijk met smekend geheven snoet.

[p. 43]

V

Gutsen
en verstikken
plassen
en verijlen
op
neer
en op
en weer neer
wisselen
niet veranderen
zinvolle zinloosheid
moordende
bevruchtende
kwellende
en lavende
tedere vijand
meedogenloze vriend
onoverwinnelijke
en dan komt de zon en alles leeft en is warm. -